เมื่อเร็วๆ นี้ มีรายงานว่าการเปลี่ยนการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนในสถานะของแข็งเป็นการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนในสถานะของเหลวโดยการไฮโดรไลซิสของมวลชีวภาพลิกโนเซลลูโลสให้เป็นไฮโดรไลเสตสามารถเอาชนะปัญหาข้างต้นและทำให้การย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนมีความน่าสนใจมากขึ้นสำหรับการบำบัดทางชีวภาพของของเสียลิกโนเซลลูโลสอย่างไรก็ตาม เพื่อให้เทคโนโลยีนี้เหมาะสำหรับการใช้งานทางอุตสาหกรรมมากขึ้น ควรให้ความสนใจมากขึ้นในสองด้าน ประการแรก สารอาหารพิเศษบางอย่าง เช่น แหล่งไนโตรเจนและ หญ้าจวินเฉ่า ฟอสฟอรัส และวัสดุบัฟเฟอร์ เช่น Na 2 CO 3และ NaHCO 3จำเป็นต้องเพิ่มเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนและรักษากระบวนการทางชีวภาพให้คงที่เพื่อป้องกันการเกิดกรดที่อาจเกิดขึ้น แม้ว่าปริมาณของวัสดุเหล่านี้จะน้อย แต่ก็ยังเพิ่มต้นทุนรวมของการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประการที่สอง หลังจากการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจน น้ำทิ้งบางส่วนที่มีความต้องการออกซิเจนทางเคมี (COD) และสียังคงต้องได้รับการบำบัดก่อนที่จะระบายออกหรือนำกลับมาใช้ใหม่Fenton เพื่อกำจัดซีโอดีและสีที่ตกค้างส่วนใหญ่ หญ้าช้างเป็นแหล่งทรัพยากรชีวภาพที่สำคัญแหล่งหนึ่งสำหรับการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจน และมีการใช้กลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพบางอย่างเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจน เช่น การย่อยร่วมของหญ้าช้างและไฮโดรไลเสตหลังการปรับสภาพด้วยโซเดียมไฮดรอกไซด์ (Carvalho et al., 2016) ในการวิจัยในปัจจุบัน มีการประเมินเทคโนโลยีอื่นที่มีแนวโน้มดีสำหรับการย่อยหญ้าช้างแบบไม่ใช้ออกซิเจน ตามที่ได้แนะนำไปก่อนหน้านี้ การเปลี่ยนหญ้าช้างให้เป็นไฮโดรไลเสตที่สอดคล้องกันโดยกรดไฮโดรไลซิสสามารถ
โพสต์โดย : น้อนกาาาาาตุ๋ย
