ลักษณะพื้นผิวในมณฑลกวางตุ้งมีความหลากหลายประกอบด้วยเนินเขาโค้งมน

ลักษณะพื้นผิวในมณฑลกวางตุ้งมีความหลากหลายประกอบด้วยเนินเขาโค้งมน ลำธารและแม่น้ำตัดผ่าน และหุบเขาลุ่มน้ำที่กระจายตัวและมีลักษณะคล้ายริบบิ้น เมื่อรวมกับภูมิภาคกว่างซี กวางตุ้งถูกแยกออกจา กลุ่ม แม่น้ำแยงซี อย่างชัดเจน โดยเทือกเขาน่านซึ่งเป็นเทือกเขาทางตอนใต้สุดของเทือกเขาหลักของจีนที่ทอดยาวจากตะวันออกไปตะวันตก พื้นที่ส่วนใหญ่ของ ช่องแคบฉงโจว มณฑลกวางตุ้งตะวันออกประกอบด้วยส่วนต่อขยายทางตอนใต้ของ Southern Uplands ซึ่งทอดยาวลงมาจากฝูเจี้ยนและเจ้อเจียงจังหวัด. หุบเขาตามแนวยาวหลายชุดที่ไหลจากตะวันออกเฉียงเหนือไปยังตะวันตกเฉียงใต้ทอดตัวไปไกลถึงบริเวณใกล้เคียงของกว่างโจว (กวางตุ้ง) เนินเขาเตี้ยๆ เรียบๆ ครอบคลุมพื้นที่ประมาณร้อยละ 70 ของจังหวัด ยอดเขาส่วนใหญ่มีความสูงตั้งแต่ 1,500 ถึง 2,500 ฟุต (450 ถึง 750 เมตร) โดยมีส่วนน้อยที่สูงถึง 5,500 ฟุต (1,675 เมตร) หรือมากกว่านั้น ที่ดินระดับใด ๆ ทุกขนาดมักพบในสันดอน ลุ่มน้ำ ซึ่งก่อตัวขึ้นเมื่อแม่น้ำไหลลงสู่ทะเลจีนใต้ขอบเขตและความสำคัญอย่างยิ่งคือสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเพิร์ล วัดได้ประมาณ 2,900 ตารางไมล์ (7,500 ตารางกิโลเมตร) มันถูกทำเครื่องหมายด้วยค่าผิดปกติบนเนินเขาและตามเขาวงกตของช่องคลองและท่อส่งน้ำที่มีความยาวรวมกันประมาณ 1,500 ไมล์ (2,400 กิโลเมตร) สามเหลี่ยมปากแม่น้ำเป็นจุดบรรจบกันของแม่น้ำสายหลักสามสายของระบบแม่น้ำ Xi — แม่น้ำ Xi (ตะวันตก), Bei (เหนือ) และ Dong (ตะวันออก) เดอะแม่น้ำเพิร์ลเองทอดตัวไปทางใต้จากกว่างโจว รับแม่น้ำตงและเปิดออกสู่ปากแม่น้ำรูปสามเหลี่ยมที่มีปากแม่น้ำมาเก๊า (ตะวันตก) และฮ่องกง (ตะวันออก) แม่น้ำเหล่านี้ได้รับน้ำฝนทั้งหมด ผันผวนตามฤดูกาลอย่างมาก และเก็บน้ำไว้มากมายจนผิดปกติ ระบบ Xi ปล่อยน้ำหกเท่าครึ่งต่อปีของแม่น้ำHuang He (แม่น้ำเหลือง) แม้ว่าพื้นที่ลุ่มของแม่น้ำจะเป็น ใหญ่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น