ส่วนใหญ่อยู่ชั้นประถม ฉันไม่ใช่เด็กที่น่ากลัว

ตอนที่ฉันยังเด็ก ส่วนใหญ่อยู่ชั้นประถม ฉันไม่ใช่เด็กที่น่ากลัว แต่ก็ไม่เก่งเหมือนกัน ตัวอย่างเช่น เมื่อบัตรรายงานของฉันส่งทางไปรษณีย์ แม่ของฉันจะเป็นคนแรกที่ดูผลการเรียนของฉัน ฉันรู้ว่าผลการเรียนของฉันจะไม่ทำให้แม่พอใจ แต่ตั้งแต่อายุยังน้อยฉันก็ไม่สนใจ อย่างไรก็ตาม แม่ของฉันรับมันไว้ในมือของเธอเพื่อสอนบทเรียนที่มีค่าแก่ฉัน บัตรรายงานของฉันจะมี C และ D เป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่มี A เหตุผลนี้เป็นเพราะฉันเคยใช้เวลาส่วนใหญ่ดูทีวีและเล่นวิดีโอเกมบน xbox เท่านั้น การลงโทษของฉันไม่ได้ การเลี้ยงเด็ก ถูกรัดเข็มขัด แต่เป็นการถูกลงโทษโดยแม่ของฉัน โดยเธอตัดการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ต่อสายดิน และยึดทีวีและ xbox ของฉันไป แม่ของฉันเอาสิทธิพิเศษทั้งหมดของฉันไป เพื่อที่ฉันจะได้รับบทเรียนเพื่อที่เธอจะได้พิสูจน์ประเด็นของเธอ มุมมองของแม่ของฉันคือสอนฉันเรื่องการบรรยายที่ถูกต้องเพื่อไม่ให้ใช้เวลากับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มากเกินไป แต่ให้ใช้เวลากับการบ้านมากขึ้น อย่างไรก็ตาม มุมมองของฉันกลับตรงกันข้าม เพราะฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามันคือจุดจบของโลกสำหรับฉัน ฉันถูกระงับจนกระทั่งแม่ของฉันเห็น A และ B ในใบรายงานที่สองของฉัน หลายปีต่อมา เมื่อฉันโตเป็นวัยรุ่น ตอนนี้ฉันเข้าใจมุมมองของแม่ว่าทำไมแม่ถึงตีสอนฉัน แม่ของฉันสอนฉันถึงวิธีการตัดสินใจที่ดี รู้จักข้อจำกัด และความแตกต่างระหว่างสำนึกทางศีลธรรม ตอนนี้ฉันเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่เก่งซึ่งใช้เวลาในการทำการบ้านมากขึ้นและแทบไม่มีเวลาอยู่กับโทรศัพท์และโซเชียลมีเดียเลย ฉันซาบซึ้งที่แม่ของฉันฝึกฝนฉันตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะฉันกลายเป็นคนมีมารยาทดี

โพสต์โดย : น้อนกาาาาาตุ๋ย เมื่อ 4 พ.ค. 2566 16:39:06 น. อ่าน 92 ตอบ 0